Bugün bayramın 3. günü itibari ile hastayım. Geçtiğimiz ay önce benim hastalığım ile başlayan, sonra evdeki herkesin hasta olması ve kızımın zatüre olması ile sonlanan durumdan dersimi aldığım için hemen ilaç tedavisine ve streril maske takmaya başladım. Tabi beni dışarda maske ile dolaşırken gören insanlar da tuhaf tuhaf bakmaya başladılar. Bunu hiç anlamıyorum, etrafındakilere solunum yolu ile hastalık bulaştırmamak için maske takman gerektiğini kimse bilmiyor mu? Neden herkes bulaşıcı HIV taşıyormuşum ya da lösemili imişim gibi bakıyor anlamıyorum. Bu arada gerçekten bu hastalıklara yakalananları bir kez daha anladım. Toplum hastalıklara karşı cahil ve de hasta insandan öcüden korkutuğundan daha çok korkuyor, toplumsal dışlanma bu olsa gerek. Allah hepimizin müstehakını versin diyorum.
Bu arada bayram için yaptığım planların % 75'ini gerçekleştirdim ama hasta olmam sebebi ile bir kısmını erteledim. Evde yatmak istemediğim için, benden bağımsız şekilde kendini hasta eden kardeşimle birlikte sinemaya gitmeye karar verdim. Eğer grip olduk diye bizi almamazlık etmezler ise maskelerimizi takıp sinemaya gideceğiz. Nerdeyse vizyondan kalkmak üzere olan women filmini görmek istiyorum. Bakalım seansı yakalayabilecekmiyiz.
Bayram boyunca çalışacağını söyleyen eşim bana süpriz yaptı, ilk gün çalışmadı. Bu duruma en çok ben ve de kayınvalidem sevindik. Eşimin annesinin evinde bayram kahvaltısı, aile ile görüşme güzel bir gün geçirmemizi sağladı, gerçi evde tek başına takılmaya alışmış kızım fazla kalabalıktan biraz huysuzlandı ama olsun. Bu duruma çocuklarda aşırı uyarılma diyorlar. Dikkatini çekecek çok fazla farklı eşya, ortam ve insan görünce çocuğun nevri dönüyor. Eve dönüp kendi koltuğu ve rahat salonunun kraliçesi olunca normale döndü. Akşam da babamız bizi güzel bir yemeğe götürdü. Aslında kızım restaurantın oyun parkından çıkarken çok ağladı ve güne karizmatik bir nokta koydu ise de bunu unutarak hala güzel bir yemekti diyorum. Son olarak da karşı konşumuz ve fahri anneannemizi ziyaret ettik. Bayram görevlerimiz tamam oldu. Tabi ki başka şehirde yaşayan gerçek anneanne ve dedemizi, teyzelerimizi ve sevdiklerimizi aramayı ihmal etmedik.
Bir bayram daha böyle geçti, artık lafı uzatmamalı ve sinemaya yetişmek için laptopumu kapamalıyım. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder